Nga Redi Minga:
Në skenën politike shqiptare, ku retorika shpesh merr vendin e angazhimit real dhe spektakli sundon mbi substancën, rrëfimi i fundit për të Erion Veliaj – nga sulmi i padëgjuar i Sali Berisha dhe strukturave përkrahëse të tij deri tek rikthimi i tij përmes vendimit të Gjykata Kushtetuese e Republikës së Shqipërisë – jep një pasqyrë të hidhur të aksionit opozitar në Shqipëri.
Në vitet e fundit, Sali Berisha dhe forca që përfaqësonte në opozitë nuk kursyen akuzat ndaj Veliajt. Në qendër të kritikave ishte çështja e incineratorëve të Tiranës dhe betonizimi i kryeqytetit. Berisha në deklarata për media e akuzonte Veliajin direkt si përfitues nga aferat e incineratorëve, duke pohuar se ky i fundit me “bandën e tij merrte 80 000 euro në ditë nga incineratorët”.
Kjo linjë sulmi ishte e ashpër dhe pa ndërprerje: Veliaj ishte përshkruar si “klyshi i Sorosit”, si “vrastar” i interesit publik, si simbol i një sistemi që grabit e betonizon Tiranën pa pranimin e qytetarëve. Strategjia ishte e dukshme: të krijohej një “armik publik” për të mobilizuar masat e opozitës, për të shprehur indignim dhe për të fituar pikë politike nga skandali.
Ja disa nga deklarata publike të Sali Berishës ndaj Erion Veliajt:
31 Korrik 2023 “Është mafia‑klan i mbeturinave – Edi Rama, Engjëll Agaçi dhe Erion Veliaj – që kanë firmosur për kompaninë ‘Integrated Energy’ që nuk ekzistonte.”
29 Shtator 2023 “Erion Veliaj jo vetëm që nuk ndjeket penalisht, por ndikon në mënyrë antligjore në dënimin e Alqi Bllakos… Ai është shërbëtori i sistemit të djegësave.”
8 Janar 2023 “Erion Veliaj është ‘koka’ e inceneratorit të Tiranës… me firmën e tij garantoi 91 milionë euro pa kompetencë ligjore.”
10 Tetor 2025 “E nxorën nga burgu tre netë më parë, në drejtim të paditur… Rama është i tmerruar nga Veliaj.”
31 Tetor 2025 “E mbështesim arrestimin e tij, por u shkelën procedurat ligjore të shtetit.”
3 Nëntor 2025 “Në këtë rast u zbatua ligji… por është dhuratë që Rama ia bëri padashje kundërshtarit të tij kryesor, Erion Veliajt … Begaj dhe Rama janë të rrëzuar me këtë vendim.”
Në shtator 2025, Këshilli Bashkiak i Tiranës – me votat e përbashkëta të PS dhe PD – miratoi shkarkimin e Veliajt si kryetar bashkie. Argumenti: mungesë në detyrë, shkelje procedure, akuzat për keqbërje. Por në thelb, përfaqësonte një moment që opozita kishte pritur: që armiku të rrëzohej – publikisht, ligjërisht – dhe teatri të vazhdonte.
Megjithatë, paralelisht, Veliaj ankimoi vendimin në Gjykatën Kushtetuese. Përfaqësuesit e tij ligjorë argumentuan se procesi i shkarkimit mungonte në elementë thelbësorë të ligjit: nuk i ishte garantuar të drejtë për mbrojtje, Këshilli nuk i kishte komunikuar materialet, ai nuk ishte i pranishëm.
Më 03 nëntor 2025, Gjykata Kushtetuese vendosi të shfuqizojë vendimin për shkarkimin e Veliajt dhe të deklarojë se ai ka të drejtë të vazhdojë në detyrë. Arsyeja: procesi nuk ishte ligjor – mungonte dëgjimi i Veliajt, mungonte dokumentimi i duhur – dhe nuk ishte vërtetuar shkelja e rëndë e Kushtetutës që kërkohet për të shkarkuar një zyrtar të zgjedhur direkt.
Çka e bën të habitshme: të njëjtat struktura që disa muaj më parë e përbuznin, ia kishin dedikuar sulme pa pushim, tashmë e pranonin vendimin kushtetues dhe – me heshtje ose me pak zë – lavdëronin vendimin. Ky është momenti ku spektakli politik bëhet i dukshëm: sulmi i djeshëm nuk përbëhej më vetëm nga akuzat – sot del në tekstin publik lajmi i “kthimit” të Veliajt si kryetar.
Oportunizmi mbi parimet: Linja e opozitës është funksionuar kryesisht në modalitetin e sulmit – “denonco”, “akuzo”, “zbulo” – ndërsa mungon vazhdimësia me ofertë pozitive. Kur skena ndryshon, opozita zbret nga piedestali i akuzës dhe ngrihet në lavdërues – pa publikisht çuar proceset që kishte nisur.
Kur dikur Veliaj ishte “armiku publik”, sot ai është ‘fituesi i të drejtës kushtetuese’. Kjo tregon një mungesë të qartë të koherencës: ç’të thuash për dikë që dje duhej të heqej, kur sot ai vazhdon në detyrë?
Për qytetarin shqiptar, humbja më e madhe është mos‑pjesëmarrja aktive në procesin politik. Kur politika bëhet teatër ku “armiqtë” ndërrohen me kontrata retorike, qytetari ngelet jashtë lojës reale.
Roli i ligjit dhe institucioneve: Vendimi i Gjykatës Kushtetuese tregon se institucionet ligjore mund të funksionojnë dhe të mbrojnë të drejtat. Por kjo nuk shënon dot triumfin e opozitës parimore – në fakt, tregon mungesën e kësaj të fundit.
Rasti Erion Veliaj është më shumë se një çështje lokale ose partiake – është simbol i mënyrës si funksionon politika shqiptare: kriza e besimit, mungesa e linjës parimore, dominimi i spektaklit mbi përmbajtjen.
Në vend që të kemi një opozitë që të sfidojë pushtetin me oferta dhe përgjegjësi, kemi një opozitë që zë vendin e kritikës me dorë të gatshme, por që kur skripta ndryshon, tërhiqet duke u përshtatur.
Shqipëria meritoi një opozitë që nuk transformohet sipas skenës, por që qëndron përpara skenës.
Në emër të patriotizmit të shtuar: të mos ngelim spektatorë, por të bëhemi pjesë e politikës së vërtetë.
Ndalohet kopjimi pa lejen e portalit PatriotikMedia.al. Ky material është i mbrojtur sipas ligjit nr. 35/2016 për të drejtën e autorit dhe të drejtat e lidhura me të.